Enget-enget anggite
kang nulis, perdhu iku sajroning niyat, lafat Allahu anggite, lafal Hu
tibanipun, lafal Akbar nyatane singgih yekti, lafal ingkang tetiga, anyipta
sajrone werdaya, perdu iku tibane dipun uning, den waspada tingalira.
Terjemahan :
Ingat-ingatlah karya
penulis, tentang hal yang wajib dalam niat, lafal Allahu itu tempatnya,lafal Hu
jatuhnya, lafal Akbar kenyataan sejati,
lafal yang tiga itu ciptalah dalam hati, itulah wajib yang harus diingat, dan
waspadailah konsentrasimu.
Yogya sami
angawruhana kaki, anedyaa tingal jrone shalat, sirnane shalat westane, sekawan
kathahipun, kawrughana sawiji-wiji, dhingin iku munajat, kalih ikramipun,
jangkep ingkang kaping tiga, iku arane ingkang tubadil, lan mikraj kaping
sekawan.
Terjemahan :
Segeralah kau ketahui
Nak, konsentrasi dalan shalat yaitu, dinamakan lenyapnya shalat, jumlahnya ada
empat hal ketahuilah satu-persatu, pertama munajat, kedua disebut ihram, ketiga
tubadil dan kempat mikraj.
Tegesira kang munajat
iku, wewacane wau ingkang shalat, sajrone salat mangke, ywa ngrasa aturipun,
sapocapan kelawan Gusti, sebarang den apalna, cipta jroning kalbu, Pangeran
ingkang miyarsa, tingalna adhepe marang Hyang Widhi, dene takbirira.
Terjemahan :
Artinya munajat
adalah, seluruh bacaan dalam shalat, dalam shalat, jangan merasa itu ucapanmu
(karena engkau) satu ucapan dengan Tuhan, semuanya hafalkanlah, hening ciptakan
dalam kalbu, Tuhan yang mendengar, konsentrasilah (bahwa) Tuhan ada di depanmu,
(ketika) engkau takbir.
Nulya lajeng maca
wajah, ngadhepaken Pangerane, ingkang asih aduduhe, ngabekti mring Hyang Agung,
wajah puniku sunat sayekti, Fatihah ika perdhu, Bismillahipun iku, namane Hyang
kang Mahamurah aneng donya, ingkang asih tembe akhir, teka ari kiyamat.
Terjemahan :
Kemudian bacalah
wajah (doa iftitah), untuk menghadapkan diri dengan Tuhan Yang Maha Pengasih,
(dan yang memberi) petunjuk, (dan pernyataan) pengabdian kepada Tuhan, wajah
itu hanya sunah, Surat Al Fatihah yang wajib, lalu bacalah Bismillah
(menyebut), nama Tuhan yang Maha Pemurah dan pengasih, di dunia dan sampai
akhir kelak, di Hari Kiamat.
Ikram iku jenenge
lumiring, kalimputan dhateng sipat jamal, tan kena mengeng tingale, bisa jamal
puniku, iya iku sipate Gusti, maknane iku indah, Adi Maha Luhur, datan ana kang
memadha, ingkang asih ngasihaken sajroning ati, ngasihi mring kawula.
Terjemahan :
Ihram itu adalah
terliputi kepada sifat jamal, tak boleh berubah konsentrasinya, jamal itu
adalah sifat Tuhan, yang maknanya indah, adi dan Mahaluhur, tak ada yang
menyamai, Maha Pengasih dan mengasihidalam hati, setiap manusia.
Tegesira kang aran
tubadil, angareksa barang tingkahira, kenyataan sakabehe, sampun kena luput
iku, angrasani Hyang Agung, lir damar lan surya kaki, dadi karone tunggal, tan
dadi roh iku sembah kang utama, apan mikraj iku tegese kaki, tan rumangsa
tingkahnya.
Terjemahan :
Artinya tubadil, menyadari segala tingkahnya, (dan) kenyataan
semuanya, jangan sampai salah, membecarakan Tuhan Yang Maha Agung, bagaikan
lampu dan cahaya, Nak, keduanya satu, tidak menjadi ruh itu sembah utama, lalu
mikraj artinya, Nak, tidak merasa terhadap segala tingkahnya.
Lawan mikraj tegese
puniki, napinira tan nora kuwasa, apan pangucape mangke, kwasa jeneng suwung,
saosike saking Hyang Agung, kabeh saking Pangeran, obah osikipun, kawula pan
nora karya, saosike upama lir sarah keli, manut kanthine toyan.
Terjemahan :
Mikraj itu
artinya, kekosongandirimu tidak
berkuasa, segala ucapanya adalah kuasa (tetapi) kosong, seluruh geraknya dari
Allah, semua dari Allah, gerak tindakannya, karena hamba tak bisa membuat gerak
dan tindakan itu hanya bagaikan sampah yang hanyut, ikut perjalanan air
Tidak ada komentar:
Posting Komentar