Minggu, 23 Desember 2012

SULUK TIYANG SHALAT


Enget-enget anggite kang nulis, perdhu iku sajroning niyat, lafat Allahu anggite, lafal Hu tibanipun, lafal Akbar nyatane singgih yekti, lafal ingkang tetiga, anyipta sajrone werdaya, perdu iku tibane dipun uning, den waspada tingalira.
Terjemahan :
Ingat-ingatlah karya penulis, tentang hal yang wajib dalam niat, lafal Allahu itu tempatnya,lafal Hu jatuhnya,  lafal Akbar kenyataan sejati, lafal yang tiga itu ciptalah dalam hati, itulah wajib yang harus diingat, dan waspadailah konsentrasimu.
Yogya sami angawruhana kaki, anedyaa tingal jrone shalat, sirnane shalat westane, sekawan kathahipun, kawrughana sawiji-wiji, dhingin iku munajat, kalih ikramipun, jangkep ingkang kaping tiga, iku arane ingkang tubadil, lan mikraj kaping sekawan.
Terjemahan :
Segeralah kau ketahui Nak, konsentrasi dalan shalat yaitu, dinamakan lenyapnya shalat, jumlahnya ada empat hal ketahuilah satu-persatu, pertama munajat, kedua disebut ihram, ketiga tubadil dan kempat mikraj.
Tegesira kang munajat iku, wewacane wau ingkang shalat, sajrone salat mangke, ywa ngrasa aturipun, sapocapan kelawan Gusti, sebarang den apalna, cipta jroning kalbu, Pangeran ingkang miyarsa, tingalna adhepe marang Hyang Widhi, dene takbirira.
Terjemahan :
Artinya munajat adalah, seluruh bacaan dalam shalat, dalam shalat, jangan merasa itu ucapanmu (karena engkau) satu ucapan dengan Tuhan, semuanya hafalkanlah, hening ciptakan dalam kalbu, Tuhan yang mendengar, konsentrasilah (bahwa) Tuhan ada di depanmu, (ketika) engkau takbir.
Nulya lajeng maca wajah, ngadhepaken Pangerane, ingkang asih aduduhe, ngabekti mring Hyang Agung, wajah puniku sunat sayekti, Fatihah ika perdhu, Bismillahipun iku, namane Hyang kang Mahamurah aneng donya, ingkang asih tembe akhir, teka ari kiyamat.
Terjemahan :
Kemudian bacalah wajah (doa iftitah), untuk menghadapkan diri dengan Tuhan Yang Maha Pengasih, (dan yang memberi) petunjuk, (dan pernyataan) pengabdian kepada Tuhan, wajah itu hanya sunah, Surat Al Fatihah yang wajib, lalu bacalah Bismillah (menyebut), nama Tuhan yang Maha Pemurah dan pengasih, di dunia dan sampai akhir kelak, di Hari Kiamat.
Ikram iku jenenge lumiring, kalimputan dhateng sipat jamal, tan kena mengeng tingale, bisa jamal puniku, iya iku sipate Gusti, maknane iku indah, Adi Maha Luhur, datan ana kang memadha, ingkang asih ngasihaken sajroning ati, ngasihi mring kawula.
Terjemahan :
Ihram itu adalah terliputi kepada sifat jamal, tak boleh berubah konsentrasinya, jamal itu adalah sifat Tuhan, yang maknanya indah, adi dan Mahaluhur, tak ada yang menyamai, Maha Pengasih dan mengasihidalam hati, setiap manusia.
Tegesira kang aran tubadil, angareksa barang tingkahira, kenyataan sakabehe, sampun kena luput iku, angrasani Hyang Agung, lir damar lan surya kaki, dadi karone tunggal, tan dadi roh iku sembah kang utama, apan mikraj iku tegese kaki, tan rumangsa tingkahnya.
Terjemahan :
Artinya tubadil,  menyadari segala tingkahnya, (dan) kenyataan semuanya, jangan sampai salah, membecarakan Tuhan Yang Maha Agung, bagaikan lampu dan cahaya, Nak, keduanya satu, tidak menjadi ruh itu sembah utama, lalu mikraj artinya, Nak, tidak merasa terhadap segala tingkahnya.

Lawan mikraj tegese puniki, napinira tan nora kuwasa, apan pangucape mangke, kwasa jeneng suwung, saosike saking Hyang Agung, kabeh saking Pangeran, obah osikipun, kawula pan nora karya, saosike upama lir sarah keli, manut kanthine toyan.
Terjemahan :
Mikraj itu artinya,  kekosongandirimu tidak berkuasa, segala ucapanya adalah kuasa (tetapi) kosong, seluruh geraknya dari Allah, semua dari Allah, gerak tindakannya, karena hamba tak bisa membuat gerak dan tindakan itu hanya bagaikan sampah yang hanyut, ikut perjalanan air

Tidak ada komentar:

Posting Komentar